SÜMBÜLZADE VEHBİ EFENDİ

Aşağıdaki şiir, edebiyat tarihimizin saygın şahsiyetlerinden Sümbülzade Vehbi Efendi'nin müstesna bir eseridir. Şiirin hikayesi ise şöyle: Bir gün padişah Vehbi Efendi'yi yanına çağırır ve: "Bana öyle bir şiir yaz ki bir mısrasını okuyunca içimden seni öldürmek, bir sonrakini okuyunca ise ödüllendirmek gelsin" der. Ve işte sonuç aşağıda:

Azm-u hamam edelim, sürtüştürem ben sana, 
Kese ile sabunu, rahat etsin cism-u can. 
* * * 
Lal-u şarap içurem ve ıslatıp geçirem, 
Parmağına yüzüğü, hatem-i zer drahsan. 
* * * 
Eğil eğil sokayım, iki tutam az mıdır? 
Lale ile sümbülü kakülüne nevcivan. 
* * * 
Diz çökerek önüne ılık ılık akıtam, 
Bir gümüş ibrik ile destine ab-ı revan. 
* * * 
Salınarak giderken arkandan ben sokayım, 
Ard eteğin beline, olmasın çamur aman. 
* * * 
Kulaklarından tutam, dibine kadar sokam, 
Sahtiyenden çizmeyi, olasın yola revan. 
* * * 
Öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarıda hiç, 
Düşmanın bağrına, hançerimi nagehan. 
* * * 
Eğer arzu edersen, ben ağzına vereyim, 
Yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman. 
* * * 
Herkese vermektesin, bir de bana versene, 
Avuç avuç altını, olsun kulun şaduman. 
* * * 
Sen her zaman gelesin, ben Vehbi'ye veresin, 
Esselamun aleyküm ve aleykümesselam.